7 abr 2011

as sombras do equinoccio

Sombras proxectadas na mañá do equinoccio desde as catro direccións: sur, norte, oeste, leste.





Grazas ás sombras xa Eratóstenes no século III a. C. conseguíu medir a lonxitude do meridiano.
Eratóstenes, que era de Cirene, hoxe Shahhat na actual Libia, foi durante 40 anos o director da Biblioteca de Alexandría. El sabía que na cidade de Siena en Exipto había un día no ano en que os monolitos non facián sombra e os pozos espellaban directamente o sol.
Ese era o día do solsticio de xuño e Siena (hoxe Asuán) estaba en pleno Trópico de Cáncer.

Na páxina de Proyecto Celestia hai unha interesante proposta de actividade.

verán en abril

Calor sofocante e atmósfera densa. Como é posible que alguén tome baño de sol así?
E o mar, a estas alturas, xa debe estar radiactivo. Con todo, na auga, cando unha manada de arroaces se encontra con outra fai unha auténtica festa, con espectaculares chimpos. Mágoa de zoom.

6 abr 2011

o mar, a todo motor.


4 abr 2011

chemtrails

Di Carmen París en la nube de Radio 3 que xa lle gustaría voltar a ver as nubes de antes, que o ceo non tivese tanta química.

Blog En la nube

Posiblemente pensaba en cousas como estas:



Máis información en chemtrails.foroactivo.com

Será posible que poidan roubarnos tamén as nubes?

nubes sobre a ría

historias novas de antigas civilizacións


 En 2004 pasamos tres días  con Druvalo  na serra de Cazalla, en Sevilla, nun lugar chamado La Cartuja nun taller que reuníu unhas 200 persoas de distintas partes do mundo.

Naquel lugar bucólico escoitamos, entre o asombro e o escepticismo, a este chamán da Nova Era que relacionaba temas dispares dentro dun curioso universo mítico rexido por códigos ancestrais e contando cada pouco anécdotas e historias extraordinarias que el mesmo decía non facía falta crer. Historias algunhas tan incribles como relatos fantásticos, igual de fascinantes.

Falaba da  flor da vida,  base xeométrica na que se sustenta a estructura da realidade, da que parece saír todo: os sólidos platónicos, a lente, a luz, o óvulo fecundado,...

Con este principio foi pasando do organismo humano ao cosmos, do átomo ao merkaba -esfera eletromagnética que envolve o corpo como unha galaxia-,  a proporción áurea, a secuencia binaria e a de Fibonacci coas súas respectivas espirais; en suma, a relación entre o microcosmos e o macrocosmos nunha infinita sucesión de fractais que crean o tecido  do  universo.

Mummos de Mali, Hermes/Thot, Lemuria e Atlántida, mito ou  fantasía. O máis sorprendente, experimentar cos ollos tapados un espazo dentro do corazón onde desaparecen a polaridade e o tempo e se recrea o universo. Iso era do que trataba o obradoiro que el chama "Living in the Heart". O  camiño para chegar a un universo feminino, unha nova maneira de entender a vida. Para describilo non hai vídeos, nin palabras.

Haramein



Nassim Haramein, fala tamén daquelas historias, mais sen a maxia de Drunvalo.

1 abr 2011

o peixe, polas nubes

"de la mar el mero...
...e das nubes...??!!