Pléyades (poema de Luz Pozo Garza)

Vin a derradeira lúa caer

do ceo

Vin incendiarse a Terra

Vin as míticas Pléyades
cando fuxían polo firmamento
do teimudo cazador Orión

As sete fillas de Pléyone

Vinas fuxir de Orión
cando eran virxes e princesas

Vinas entrar en Tauro
no seu zodíaco consteladas de pena
todas chorosas e demelenadas

Perderan o tocado de ouro puro
e perlas mouras
as máis prezadas que se viran nunca

Maya conserva a fita de platino
Alción leva rachada a túnica á altura
das sofraxes

Taicete tiña a cabeleira vermella
con reflexos dourados e violeta
o mesmo a fermosísima Celeno

Mérope extraviara nos espazos celestes
as sandalias de raso azul e de diamantes

Estérope ía espida de pé e perna

Contáronme chorando
que perderan na fuga á amada Electra
A irmá tan fascinante podería ser flor...

Cando eu as vin aínda
non chegaran noticias fidedignas desta perda...

Luz Pozo Garza

ceo de nadal

ceo de solsticio

 

praia do Moledo

 

Forte da Insua entre nubes e ondas.

Alí hai un convento que edificaron franciscanos galegos a finais do século XIV.

 

 

 

Hai nubes que se mimetizan con míticos montes, con castelos ou coas ondas do mar;

outras crecen sobre as dunas como árbores de copa branca e vaporosa.

verde esperanza

Outro raio verde de Fran dende monte Xiabre.

Que terá ese monte que nos agasalla con esa visión tan especial?

Na nosa mítica, chiscos de ollo enviados por Mar.

 

 

 

aves observadoras de nubes

Elas súbense aos mellores observatorios do peirao para enxergar o ceo e pasar as horas pasmando

 

 

mais o duende da poesía supéraas a todas, invencible ao paso das horas e dos días no seu dragón alado.

ceo ovellado

Os cúmulos acumúlanse sobre a ría, Cíes, Castro, Ghaghán... desde este miradoiro privilexiado na proa do barco de pasaxe.

 

 

Choverá mañá? O refrán di que si, ou de aquí a tres días...

 

Ceo ovellado, chan mollado

Ceo ovellado, mañán mollado

Ceo ovellado, aos tres días mollado

I congreso internacional de observadores de nubes

 

Na Granxa Barreiros, en Sarria, tivo lugar o insólito encontro de nubólogos e nubólogas, amantes desas etéreas criaturas que bogan na atmósfera e nos regalan sombra, chuvia e toda clase de fantasías. Un fin de semana intenso, entre científico e poético no que non faltou de nada: a charla inaugural de Gavin Pretor-Pinney quen preside a Cloud Apreciation Society, a didáctica explicación do noso home do tempo sobre a formación e evolución das nubes, relatos de nuberos bruxos que conxuran treboadas lanzando zapatos ao aire, leccións de fotografía, astronomía e visións maravillosas do ceo a través da arte; ademais de paseos á caza de nubes, por terra e por aire en globo e paratrike.

A noite do sábado observamos o paso da estación espacial internacional que se dirixía á lúa case chea cal estrela fugaz con paso demorado. Pero a verdadeira estrela desa noite foi o concerto o latido das nubes e outras melodía seguindo o método cardiofónico, con zanfoña, clarinete, oboe/corno inglés, órgano de Barbaria e caixa de música acompañados dos latidos de corazón que o doctor Iriarte gravara aos seus pacientes.
Inenarrable. Hai que escoitalo e estar alí para sentilo.

Sábado de mañán, ceo cuberto sobre os campos da granxa Barreiros.

Sábado tarde, nubes e claros, nada de vento.

Nubes cargadas de chuvia que descargaron á noite.

Ceo sobre o chapeu dunha amanita muscaria.

Nube atrapada no cogumelo.

Paseo á caza de nubes.

 

Estación espacial internacional riscando o ceo nocturno.

 

As nubes que cubriron o ceo todo o sábado retiráronse discretamente o domingo deixando o ceo despexado e azul, máis propicio para un paseo aéreo.

 Paratrike e globo.

 

 

Paseo por  terra á igrexa románica de Santiago de Barbadelo.

calendario de chuvias de estrelas

O domingo pasado fugáronse algunhas estrelas rozando Orión. É un fenómeno digno de verse, tumbándose e envolvéndose nunha manta, no balcón, no xardín, na praia...

Para non perdernos a próxima oportunidade:

CALENDARIO DAS CHUVIA DE ESTRELAS

illa Tegra

Normalmente a néboa sube do río ou do mar polas mañás, cubre a aba do monte e forma unha illa, unha illa mítica que navega nun mar de nubes.

fin da tarde

 

Mergullar atrás do sol. Leça de Palmeira.

tres cuartos de lúa

A lúa crece e crece e crece,

e mostra sempre a mesma cara?

 

irisación

 

thrive, a enerxía toroidal

Documental sobre a enerxía libre, aquela que supostamente podería cambiar o mundo mais que non o fai por supoñer unha ameaza para a maior e máis poderosa industria mundial que é precisamente a industria da enerxía.

DMTverso

Un novo universo aflora cando se segrega a hormona DIMETRIPTAMINA ou DMT - molécula da conciencia- debido a unha estimulación da pequena glándula que temos no centro do cerebro, a glándula pineal, de xeito que se accede a un mundo paralelo  onde o tempo se desintegra, non existen sombras nin separación, nin pasado nin futuro. Algunhas persoas relatan que traspasar esta porta é como saír cara a un universo exterior que en realidade está dentro, establecen conexión coas plantas e animais, viven unha experiencia de mil anos en quince minutos. Experiencia impersonal en que se dilúe e se expande a conciencia individual para encontrar a esencia da alma, o lugar onde as almas renacen. Hai quen se achega a estas percepcións por medio da ayahuasca, chamada tamén liana que cura, medicina usada polos indios da Amazonia en rituais guiados por un chamán que accede a un coñecemento ancestral; pero esta planta ten tanto poder que nos arrastra ao límite entre a vida e a morte e igual que cura, se non se toma nas condicións adecuadas pode matar.

En todo caso, todos os seres segregan substancias endóxenas que actúan como opiáceos naturais en doses máis ou menos significativas durante os soños, en momentos creativos ou meditativos, e cando entran en profunda conexión coa natureza.

 

Deste universo producto de estados alterados de conciencia levan dado conta a mitoloxía e lendas de tantas culturas, relixións animistas e crenzas populares que existe unha variadísima galería de entidades: divindades, ninfas, sereas, espíritus das augas e das árbores, anxos e diaños, trasnos,  fadas. Na tradición galega son comúns os relatos de espíritus que transitan entre dous mundos como a  santa compaña, as ánimas, os desaparecidos; ademais das meigas, as mouras que se peitean con pentes de prata e outros míticos moradores dos castros e nas historias abundan personaxes como o trasgo, o lobishome, o urco...  Con algúns deles parece que é  máis doado comunicar en determinadas datas, como son os oito portais do calendario celta: equinoccios, solsticios e festividades no medio das estacións (samaín, as candelas, os maios e o 1º de agosto). Momentos para apartar o filtro que nos impide ver máis alá da sólida realidade e deixarse asombrar cando menos pola fantasía pois din que sen absolutamente nada de DMT todo se volve gris, monótono e sen gracia.

 

"El DMTverso se siente completamente real en términos de detalle y de potencial de exploración. Muchos sujetos tienen la sensación de que es una realidad independiente y constante que persiste y progresa sin que necesariamente ellos le presten atención. Esa realidad parece de hecho más real que nuestra propia realidad."

Descondicionamento org

aves nun mundo de plástico

Érase unha illa remota onde vivían felices toda clase de aves, particularmente albatros de longuísimas alas. Estas amorosas  aves son moi lonxevas e cando escollen compañeira pasan con ela moitos anos, quizais a vida enteira, chegan a vivir até os 80! En contrapartida a súa prole é escasa e a reproducción da especie moi lenta. Aliméntanse de luras e outros cefalópodos que pescan de noite cando brillan coa lúa na superficie das augas.

Pero até a un lugar virxe como esa illa no medio do océano chega o lixo, arrastrado polas correntes mariñas: plásticos de todo tipo que se volven unha trampa mortal para miles de crías de albatros que os comen directamente do buche dos seus proxenitores, que por outra parte tamén enferman. A vida delas resulta extremadamente triste, dolorosa e  breve.

Nas nosas costas vivimos a experiencia de ver como o mar se tinxía da cor negra do petróleo. Grazas á solidariedade de toda a xente que respondeu ao grito de NUNCA MÁIS o mar voltou a regalarnos alimentos e seguimos tendo o privilexio de nadar nas súas aguas, descalzarnos na area e non acabar cos pés pegados a unha rocha.

Pero o o chapapote tóxico que a todo o  mundo repugnaba, continúa, camuflado en formas e cores máis ou menos atractivas, invadindo as nosas vidas: nos envases de comida, na roupa que vestimos, no calzado, nos innúmeros obxectos dos que nos facemos rodear. Está por todas partes, levámolo da man con cousas dentro, imprégnanos a pel, a boca, o pelo. Nin nos decatamos. Até a conciencia a debemos de levar plastificada. 

Por máis que as crises económicas e sociais nos atenacen, o realmente irremediable sería que a auga deixase de ser potable, o alimento se tornase veleno e o aire irrespirable. Ademais de acabar cos recursos naturais, estamos construindo un planeta artificial feito de multicolor inmundicia.

Os ollos inocentes destas aves son claros sinais de alerta. Elas tamén precisan solidariedade.

Nalgún momento hai que poñer un límite a tanto producir, consumir e tirar productos letais para as criaturas do planeta, incluídas nós. E igual que os demais abusos que temos que parar ese momento non pode esperar. Ten que ser XA.

 

marte e a lúa

Aínda non se ven as constelacións do fondo pero aí as están: detrás da lúa o Touro e detrás de Marte o León, como comprobamos no Stellarium.

lúa de pascua

A primeira lúa chea da primavera cae sempre en semana santa, mellor dito, a devandita semana establécese no primeiro plenilunio logo do equinoccio de marzo.

a novena nube

Contamos as ondas do mar para non levar sorpresas desagradables; non pasa nada e de súpeto chega unha maior que as anteriores, completamente inesperada, que suma as que veñen cara a praia sen descontar as que volven cara ao mar. Supostamente é a novena onda.
No noveno mes (setembro) recoméndase tomar baño de nove ondas, nove días.

As nubes tamén se contan e a número nove ten un significado especial. Estar na novena nube é estar no máis alto, no sétimo ceo. Como estar aquí, contemplando estas nubes.

equinoccio, día e noite iguais

Equinoccio de Marzo en Dzibilchaltun

Os maias, grandes astrónomos deixaron o seu legado astronómico na arquitectura dos seus templos e pirámides.

Xúpiter, lúa e Venus en conxunción.

Cando coinciden os planetas e a lúa, o camiño da eclíptica vólvese luminoso e máxico. Son brillantes que se pon a noite no seu colar. E destacan na escuridade como altísimos farois,  pese á contaminación lumínica.

fabuloso río Mondego

Un anaco de planeta, arteria chea de vida no corazón de Portugal.

bacterias baixo terra

No deserto de Atacama, grazas a un detector de signos de vida chamado SOLID (Signs of LIfe Detector), científicos chilenos e españoles descubriron un oasis de vida bacteriana a dous ou tres metros baixo terra. Bacterias e outros organismos primitivos denominados arqueas sobreviven alí nun hábitat constituído por sales (halita) e outros compostos higroscópicos, pero sen osíxeno nin luz.

aiche

Mercedes Peón e "... a enerxía telúrica da miña terra".

música, matemáticas e astronomía

Pitágoras relacionou mediante proporcións matemáticas as distancias tonais que separan os intervalos dentro da escala descubrindo que o tono dependía da lonxitude da corda que se tocaba, sentando as bases da harmonía musical.

Kepler pasou a vida á procura da música das esferas.

William Herschel empezou sendo músico, compoñía e dirixía coros cada vez máis grandes. Máis tarde empezou a estudar matemáticas e a aplicar estas ao movemento dos astros. Quixo facerse cun telescopio pero era suficientemente pobre para adquirir un, ou suficientemente hábil para construílo coas súas propias mans. Ademais contaba coa inestimable axuda da súa irmá Carolina Lucrecia. Construíron un telescopio tras outro até chegar a un de 12 metros de lonxitude e metro e medio de diámetro.Un bo día de 1781, desde o seu xardín, contemplou un astro moi brillante que non titilaba como as demais estrelas e que resultou ser o planeta Urano, primeiro planeta que se descubría desde a antigüidade.

A Carolina Herschel, irmá de William, gustábanlle tamén a música, as matemáticas e a astronomía mais pola súa condición de muller e da época en que lle cadrou vivir tiña que ocuparse doutros menesteres. Mais ou menos liberada de responsabilidades familiares e domésticas, primeiro aprendeu a cantar e colaborou co irmán mentras este vivía dedicado ás actividades musicais. Pasaban o seu tempo libre construíndo telescopios e despois que William descubrira Urano, os dous se dedicaron de cheo á astronómía. A súa curiosidade levouna a descubrir oito cometas entre 1786 e 1797, a completar un catálogo con máis de 500 estrelas que tiñan pasado desapercibidas e a elaborar outro con máis de 2500 nebulosas, cúmulos e outros obxectos lonxanos recibindo por este traballo un premio da Royal Society.

As relacións entre a astronomía e a música foron intensas durante a Idade Media, cando a construcción das catedrais baseábanse nas harmonías musicais e xeométricas. Hildegard von Bingen foi unha visionaria que ademais de crear na súa mente modelos cosmolóxicos onde se representaba o microcosmos humano en relación ao macrocosmos, compoñía música que despois cantaban as novicias do seu convento.

En 1919 estrenábase en Londres "Os planetas" de Gustav Holst, compositor que encontrou inspiración na faceta astrolóxica e esotérica dos astros.

Na antiga cosmoloxía, as esferas planetarias ascendían da Terra ao ceo polos banzos dunha escaleira. Cada esfera correspondería a unha nota diferente dunha gran escala musical e cada tono emitido polos planetas dependía das proporcións das respectivas órbitas.

A principios dos 70 Led Zeppelin lanzou unha escaleira ao ceo (Stairway to Heaven), controvertida canción na que algúns vislumbraron extranas conspiracións satánicas en mensaxes agochados na letra escoitada ao revés, o colmo do enrevesamento.
Moito máis recentemente, en abril de 2011, a NASA enviou cancións ao espazo no transbordador Endeavour. A gañadora foi Sunrise nº 1 da banda asturiana Stormy Mondays. O tema, orixinalmente tiña un aire máis meteorolóxico que espacial, estaba dedicado ao "home do tempo", Weatherman.

all connected

raio verde

Fotos de Fran Ameixeiras. Primeiros de xaneiro, monte Xiabre.

Lentamente o sol desliza cara un claro horizonte de mar. Voltándose vermello a medida que afunde, axiña fica só unha tira fina do quente disco. Entón, mentras encolle e diminúe, brilla só por un segundo no máis vívido verde esmeralda . Despois desaparece, só o océano escuro permanece.

Ese é o flash verde da fábula.

Atmospheric Optics

Entre os fenómenos atmosféricos máis míticos está o do raio verde que xa aparece na literatura de Julio Verne  como nos conta Eric Rohmer no seu filme "Le rayon vert".