Venus e a lúa

Venus a 1.15°N da lúa

lúa crecente e Venus sobre o mar

 

ceo de solsticio

 

Xúpiter, lúa e Venus en conxunción.

Cando coinciden os planetas e a lúa, o camiño da eclíptica vólvese luminoso e máxico. Son brillantes que se pon a noite no seu colar. E destacan na escuridade como altísimos farois,  pese á contaminación lumínica.

camiño da eclíptica

Seguindo o camiño das constelacións zodiacais, a eclíptica, van en fileira Venus, a lúa e Xúpiter cara ao horizonte suroeste. Máis tarde veremos a Marte seguida de Saturno que cara as tres da mañá formarán un triángulo coa estrela Arturo

xúpiter e a lúa

Versión de Xúpiter e a lúa na praia de Rodeira no día e hora da imaxe de Stellarium en a simple vista (elcielodelmes).
De non ser pola lúa, e imaxinando que non existise contaminación lumínica , veríamos con axuda de prismáticos non só as lúas de Xúpiter senón tamén a Urano, ambos os dous entre as constelacións de Piscis e Acuario.

por min, fico aquí

Se entre todos os planetas do sistema escollemos este sería por algo;
máis exactamente, por auga.
Chamarannos a atención as faixas de cor de Xúpiter, os aneis de Saturno coas súas brillantes lúas, as vermellas areas marcianas, os aceirados azuis de Urano e Neptuno ou a pálida e tóxica Venus. Pero, unha vez pousado o pé descalzo -ou a pata peluda - na superficie cálida da Terra, e sobre todo se probamos a mergullar nos seus dondos mares, quereremos ficar nela para sempre.

Se pensamos o contrario fagamos o seguinte exercicio:
1º tomar distancia para contemplala de lonxe co resto dos planetas
2º aterrar e admirar as fabulosas criaturas que nela habitan.





- por min, fico aquí- decidíu o urso branco.

entre lusco e fusco

O novo planeta potencialmente habitable ten unha cara virada á estrela-sol do seu sistema sempre quente e iluminada e a outra fría e permanentemente en sombra, así que de vivir alí habería que facelo na zona intermedia e pasaríase do día á noite a cada momento nun contínuo lusco e fusco. Iso non sería un gran inconveniente, o problema segue sendo a insalvable distancia de 20 anos luz que nos separan del e a incerteza de que alí haxa auga líquida. De momento a NASA adianta que Gliese 581g xira nunha órbita case circular similar á nosa, que probablemente estea cuberto de rochas e con gravidade suficiente para reter unha atmósfera mais non asegura que esta sexa respirable.
Por tanto, estamos igual que estabamos, planeta non temos máis ca un, a Terra, e a nosa misión galáctica consiste en coñecelo, coidalo e disfrutalo e se nos peta despegar do chan e dividir o ceo pola metade transitando entre o día e a noite, como faríamos no mundo de Zarmina.

eclipse de venus

Pouco despois de poñerse o sol, unha lúa delgada e crecente que os árabes chaman al hilal descubría un punto brillante, o planeta Venus. Un pouco máis arriba, á dereita, brillaba con menos intensidade Xúpiter.
Por falta de trípode os planetas semellan bágoas, minúsculas por falta de zoom.

sempre hai algo máis grande