Igual as pedras dos milladoiros serven de casa a quen peregrina -ánima en pena- a rastras pola terra, e os pelouros do río e os rochedos do mar a quen se deixa levar polas augas.
A quen ousa voar servirá de refuxio a nube iluminada, que imita máis ao corpo que abandoa seu peso no humus do bosque para que del beba a raíz da árbore...
"O mar énchese de pérolas, a marisma de sal tórnase doce coma o río do Paraíso, a pedra convírtese nun rubí da mina, o corpo convírtese en alma.
Aínda que os ollos e as almas dos amantes diluvien coma unha nube, o corazón dentro da nube do corpo brilla coma un lóstrego.
Sabes por que os ollos dos amantes volvéronse coma unha nube namorada? Porque esa lúa xeralmente está oculta nas nubes."
Rumi.
