"Nicolás era máis vello que o pecado, a súa barba non podía estar máis branca. Quería morrer.
Os ananos nativos das covas do Ártico non falaban na lingua del senón nunha leria propia e realizaban rituais incomprensibles cando non estaban traballando nas fábricas.
Unha vez ao ano obrigábano, entre bágoas e baixo protestas, a ir pola Noite Sen Fin. Durante a xornada permanecía ao lado de cada criatura do mundo deixando un dos presentes invisibles dos ananos ao pé da cama. As crianzas durmían, conxeladas no tempo.
El envexaba a Prometeo e Loki, Sísifo e Xudas. O seu castigo era máis sombrío.
Ho.
Ho.
Ho."
