Di o refrán da lúa de xaneiro, que non hai lúa tan clara o ano enteiro. E seguramente non hai noites tan nítidas -e frías por estas latitudes- como as deste mes, así que, logo de abrigarse convenientemente, non hai máis que saír a un sitio a ser posible con pouca iluminación e erguer a vista para encontrarse sen máis coa magnífica constelación de Orión, o cúmulo das Pléiades e estrelas brillantes como Aldebarán, Castor e Polux ou a preciosa e azul Sirio. Ademais nestes días podemos ver varios planetas ao longo da noite: Venus ao solpor, Xúpiter nas primeiras horas da noite, Saturno nas seguintes, Mercurio antes do mencer e Marte practicamente a noite toda. Abaixo pódese ver a aliñación que forman "as tres marías" con Aldebarán e o cúmulo das Pléiades:
Aínda que con prismáticos non se ve máis que un borrón rosado a Gran Nebulosa de Orión, na "espada", debaixo do cinturón ten este aspecto:
