Un calendario do período inicial ou Auriñaciense do Paleolítico Superior (32 000 a.c.) dá conta disto.
As marcas das diferentes fases forman un deseño sinuoso, como unha serpe ou os meandros dun río.
Aínda que se afaste e te abandone (coas conseguintes consecuencias catastróficas), a lúa nunca te vai decepcionar, ou iso decía unha das razóns polas que observar o ceo é interesante. Mesmo cando non se ve, como estes días, está aí agochada, impoñéndonos seus ritmos e tomando nota dos nosos dramas.
Chove en Santiago
meu doce amor.
Camelia branca do ar
brila entebrecida ô sol.
Chove en Santiago
na noite escrura.
Herbas de prata e de sono
cobren a valeira lúa.
Olla a choiva pola rúa,
laio de pedra e cristal.
Olla o vento esvaído
soma e cinza do teu mar.
Soma e cinza do teu mar
Santiago, lonxe do sol.
Agoa da mañán anterga
trema no meu corazón.
Federico García Lorca, Seis poemas galegos
