Janus, deus romano do mes de xaneiro, ten dúas caras, unha que mira ao pasado e outra ao futuro. El é quen garda o universo, as portas de entrada e de saída, a primeira hora do día, o primeiro día do mes e o primeiro mes do ano. Un símbolo que invita a reconsiderar a sensación desacougante de dualidade lembrándonos que todo recomeza, como o día segue á noite e a noite ao día, que todo final ten un novo principio e ningunha morte é definitiva.Orixinalmente presentaba unha cara barbada e outra lampiña que podían significar a lúa e o sol, a escuridade e a luz, o yin e yang de occidente.
