Cada día a lúa se deita máis tarde. A lúa menguante sae ben entrada a noite.
Guy de Maupassant descríbea no seu relato "Quen sabe?" comparándoa coa lúa crecente:
"Era a unha da madrugada, a unha ou a unha e media; o ceo aclarárase un pouco e aparecera media lúa, a triste medialúa do cuarto menguante. A medialúa do cuarto crecente, que sae ás catro ou ás cinco da tarde, é clara, alegre, salferida de prata; pero a que sae despois da medianoite é vermelliza, lúgubre, inquedante; é a verdadeira lúa do aquelarre. Todos os noctámbulos deben ter tido feito esta observación. A primeira, ainda que sexa delgada como un fío, espalla unha feble luz que aleda os corazóns e proxecta no chan nítidas sombras; a outra difunde a penas un resplandor morteciño, tan lene que case non fai sombra".
E o saber popular que di sobre esas cuadrículas do ceo que deixan os avións?
"O ceo está entarabincuntinculado
quen o desentarabincuntinculará?
o desentarabincuntinculador que o desentarabincunticule
bo desentarabincuntinculador será".
